Vader

De vader zit neer in een bevreemdend, zonovergoten bejaardentehuis en is omringd door andere bejaarden. Zijn dagelijkse handelingen worden begeleid door herinneringen en spijtbetuigen. De ouderdom bemoeilijkt de gewaarwording, ontregelt de scherpzinnigheid, remt het ritme en tempert de hartstocht. Ieder dooft beetje bij beetje uit. 

De oudjes worden regelmatig aangemoedigd om in koor liederen te zingen of een strofe mee te neuriën. In deze bijzondere gemeenschap mag iedereen het woord nemen. Ieder mag zijn hart luchten, de zorgen van het verleden uitschreeuwen en zich verlossen van een of ander nostalgisch leed. Er wordt liefdevol teruggeblikt om de passie van weleer te doen opflakkeren. 

De kinderen brengen hun vader af en toe een bezoekje. Ze vragen, bevragen en verwijten. Ze brengen een zekere energie met zich mee die er wel eens voor zorgt dat datgene wat nooit werd uitgesproken plots toch wordt verteld. 

De vader moet dringend nadenken over wat hij hen wil nalaten: de pracht van het leven of een tragedie? De erfenis brengt de mogelijkheid met zich mee om een diepgeworteld geheim bloot te leggen. Het uur van de waarheid heeft geslagen, maar is het ook niet de hoogste tijd om tafels en stoelen aan de kant te schuiven en te dansen?