Une cérémonie

Een groep spreekt met elkaar af omdat ze iets te vieren hebben. De inzet lijkt hoog. Ze aarzelen: welke kleren trekken ze aan, hoe opgedirkt moeten ze zijn? Wat wordt het eerste woord, met welke gebaar zullen ze aanvangen? Op het moment waarop ze zichzelf mooi hebben gemaakt en duidelijk gelukkig zijn om hun samenzijn, steken enkele onzekerheden de kop op. De sfeer slaat om.

Het gevoel dat ze willen oproepen, lijkt fragiel en moeilijk te bevatten. Dus gaat de groep op zoek. Ze zingen en drinken onophoudelijk ter ere van wat hen nog verbindt, op het leven waaraan men zich tot elke prijs moet vastklampen. Op het ontwaken van een tijdperk. Woorden worden gevonden en overlappen elkaar alsof ze het doel van de ceremonie willen onthullen. Is het misschien een tragedie waaraan ze met z’n allen willen ontsnappen? Beetje bij beetje dringt het irrationele door en de toestand ontrolt zich verder. De muziek maakt zijsprongetjes. De ceremonie loopt uit de hand. Mythische figuren uit een ver verleden duiken op en nemen plaats, droomachtige plaatsen en werelden verschijnen, wezens worden geïncarneerd.

Nieuwe signalen, nieuwe vragen – “hoe pakken we dit aan?!” – komen naar boven ...