Toi, moi, Tituba

Maryse Condé schreef Tituba in haar prijswinnende boek I, Tituba een fictieve kindertijd, adolescentie en levenseinde toe. Waarop filosofe Elsa Dorlin een beschouwing op Tituba schreef in Moi, toi, nous ... Tituba of de ontologie van het spoor.

Toen Dorothée Munyaneza kennis maakte met Elsa en haar werk, was er niet lang twijfel: ze wilden iets creëren rond Tituba. In deze nieuwe solo, in dialoog met muzikant Khyam Allami, tracht Dorothée Munyaneza de levens en dromen van Tituba nieuw leven in te blazen. De mannen en vrouwen wiens identiteit en bestaan ontkend en verpletterd werden door de slavenhandel en het koloniale regime. Via woorden. Via het lichaam. Via de ruimte die de stem inneemt en via liederen.

Dorothée verbeeldt een lichaamsarchief dat in staat is herinneringen te verzamelen en in ere te houden. Een levend, gevoelig, fysiek en lichamelijk archief, waarin ervaringen verzameld liggen. Een solo opgevat als een kruisbestuiving, een hybride ruimte. Nu eens Afrikaans, dan weer Amerikaans, Europees, Caraïbisch, ... Een ruimte vol sporen, dromen en geweld.