Boekvoorstelling: Yaya Na Leki & Brûler, Brûler, Brûler

YAYA NA LEKI – MOUSSA DON PANDZOU & LIEVEN MIGUEL KANDOLO 

Don Pandzou werd geboren in Congo-Brazzaville. Hij is mede-oprichter van Waka Waka Generation (sinds 2011), een organisatie die zich richt op de Afrikaanse en Belgische jongerengemeenschap en die werkt rond vraagstukken omtrent identiteitsontwikkeling. Van 2016 tot 2019 werkte Don als beleidsmedewerker armoede en superdiversiteit bij de Ambrassade, de Vlaamse koepel van het jeugdwerk. En tot eerder dit jaar werkte hij op het kabinet van Brussels Staatssecretaris Pascal Smet.
 
Lieven Miguel Kandolo is een activist met Congolese en Angolese roots. In 2014 richtte hij de organisatie Kolamela op die jongeren met verschillende achtergronden uit dezelfde buurt samenbrengt. Sinds dit jaar is hij co-voorzitter van Hand in Hand tegen Racisme.
 
Samen brachten Don en Lieven het boek Yaya na Leki uit bij uitgeverij EPO. Op een doordachte en toegankelijke manier schrijven ze brieven naar elkaar, waarin ze vragen stellen als: hoe voelt het om als zwarte Belg, met roots in de kolonies, op te groeien in België anno nu? Hoe voer je de gezamenlijke en toch eenzame strijd voor gelijkwaardigheid? En welke gevechten kies je uit? Hierover gaan we samen in gesprek op 30 juni, de 61ste verjaardag van de Congolese onafhankelijkheid.

BRÛLER, BRÛLER, BRÛLER - LISETTE LOMBÉ

Een krachtige stem die alle minderheden fel verdedigt . Antiracistisch, feministisch, politiek, … de woorden van Lisette Lombé beroeren harten en straten. Met opgeheven vuist, woorden en collages hekelt ze onrecht en zet ze de strijd van haar voorbeelden Angela Davis en Toni Morrison verder.  
 
“Ik schrijf, rechtopstaand, omringd door vuurspuwers, slangenmensen en messenwerpers. Mijn poëtische materie klopt in elk lichaam dat strijdt om zijn souplesse en pracht niet te verliezen, in de strijd van het kostuum dat weggeeft hoeveel de eigenaar verdient, in het zweet, de wonden en de eenzaamheid die door het daglicht blootgelegd worden. Ik schrijf zoals reeksen opeenvolgende cijfers, vol ritme en urgentie. Ik schrijf voor de levenden, in een taal die ook diegenen op de laatste rij aanspreekt. Ik schrijf voor de metamorfose van de achterhoeken en de marges van de hoofdsteden. Mijn personages willen niet zozeer geliefd maar gerespecteerd worden. Ze bieden me een stukje van hun opstand en hun trots.” 
Lisette Lombé