Nomadics

De performers verbeelden hoe de natuur naar de mens terugkijkt en zijn voetstappen ondergaat. Ze belichamen hoe ze haar plaats claimt en terugbijt. Dat vanuit een ontoereikende – want menselijke – maar ook aanstekelijke en grimmige fantasie.

Nomadics laat de dansers een (voorbij) razend landschap worden. Soms zijn ze boom, soms zijn ze gras. Soms zijn ze rots of mens. Die voortdurende transformatie resulteert in schoonheid én in frictie: er hangt spanning in de lucht. Maar zoals de fysica het ons leert: frictie leidt uiteindelijk tot warmte, vertraging of verandering. Of nog: doorheen het gevecht zoeken de dansers in Nomadics naar verbinding, zowel met de natuur als met elkaar.

Muziek staat daarbij in een sterke symbiose met de dans, zoals altijd bij Voetvolk. Maarten Van Cauwenberghe nam tijdens wandelingen geluiden op – voetstappen, water, wind in de bomen, snelwegen... – en brouwde er environmental techno van.

Voorafgaand aan de show maken de dansers een kilometerslange tocht, het publiek wordt warm maar vrijblijvend uitgenodigd om met ze mee te wandelen. De dansers verschijnen op een afgesproken plaats en uur en pikken hen op voor een wandeling waarin kijken, ervaren en verbinding met het landschap centraal staan. Van de prikkels en de ruis van de stad naar de rust van het land. En terug naar de drukte. Eindigen doen ze op de scène, waar de wegen weer scheiden en de performance kan beginnen. Maar de ervaring van de tocht keert in verhevigde vorm terug.