Fragment uit ICE
In 1901 vertrekt Robert Falcon Scott vanuit Londen voor een expeditie naar Antarctica, met 48 mannen onder zijn bevel. Hij wil als eerste mens ooit voet zetten op de ijsvlakte van de Zuidpool: de enige plek op aarde die nog nooit door een mens betreden werd.
Naar Antarctica afreizen stond in die tijd quasi gelijk met naar de maan gaan. De reis is zwaar: de weersomstandigheden, honger, scheurbuik, claustrofobie, ... ! De persoonlijkheden van Scott en zijn rechterhand Shackleton botsen bovendien zo hard dat het voor iedereen ondraaglijk wordt. Al snel verzuren de onderlinge relaties even hard als het weer. Shackleton begint zijn eigen expeditie voor te bereiden. Hij bereikt de Zuidpool bijna maar beseft dat ze, wanneer ze het eindpunt bereiken, zullen verhongeren op de terugweg. Hij schrijft aan zijn vrouw: “Ik hoop dat je een levende ezel verkiest boven een dode leeuw.”
Scott vertrekt een tweede maal uit Londen om de kou te trotseren. Hij beseft op dat moment niet dat hij nog een tweede rivaal heeft. De Noor Roald Amundsen hield zijn expeditie geheim om concurrentie te vermijden. Het kostte hem 12 jaar om zijn kruistocht als poolreiziger voor te bereiden. Amundsen bereikt de Zuidpool in januari 1911. Wanneer Scott’s team een paar maand later ook aankomt, breekt hun hart.
Evans stort als eerste in. Hij begint te kruipen ... Beeld je in hoe zijn lichaam een soort horizontale top beklimt. Misschien is het de Everest ... Ze kunnen amper wandelen, maar ze blijven geologische stalen verzamelen om mee te nemen op hun reeds volbeladen slee. Vrieswonden aan de voeten vormen het grootste gevaar. Dus wordt het droog houden van hun sokken een kwestie van leven en dood. Op zijn 32ste verjaardag pleegt Oates zelfmoord in de sneeuwstorm. Alsof het niets voorstelt, gaat Scott’s team op in het overweldigende wit ... verdwijnt in het landschap.
Sir Ernest Henry Shackleton keert een derde keer terug in de wetenschap dat hij niet langer de eerste man op de pool kan zijn. Maar hij kan wél de eerste zijn die het continent te voet doorkruist. Ze maken ongelofelijke toestanden mee en overleven ze desondanks allemaal. Zowat elke fase duikt er een probleem op. Shackleton liet zijn mannen zo’n 4 à 5 minuten slapen en wekte hen dan met de mededeling dat ze een heel uur hadden geslapen. In de kledij die de mannen in die tijd droegen, zouden ze doodgevroren zijn indien ze langer sliepen. Shackleton stuurde z’n mannen op een subtiele psychologische manier aan en won de prijs voor slechtste zanger.
De reis was niet alleen levensgevaarlijk en hopeloos bij tijden, ze strekte zich ook heel lang en saai in de tijd uit. Op foto’s zie je de mannen op het ijs staan, terwijl ze toekijken hoe het schip dat ze achterlieten, langzaam zinkt ... Terwijl ze kampeerden op onvoorspelbaar zacht ijs, lijkt het bijna alsof ze vrolijk de dood afwachtten. Ze speelden voetbal en voerden toneeltjes op om de verveling tegen te gaan. Ze werden 15 maanden lang blootgesteld aan de kou en het licht. Beeld je het onophoudelijke daglicht in ... Beeld je een heel erg lange skivakantie in en welk kleurtje je dat zou opleveren. Hun gezichten raakten volledig verbrand. Ze werden andere mannen.