Let’s Change the Algorithm

Een allesbepalend moment, een tragisch misverstand of twee fundamenteel onverzoenbare visies op hoe het land zich moet opstellen tegenover de Duitsers?

Na het internationale succes van Malcolm X, Dear Winnie, en Who’s Tupac? bleef Jr.cE.sA.r toch ietwat bekaterd achter. De wereld veranderen bleek moeilijker dan gedacht. Wat kan theater betekenen in een verhitte wereld die davert van het bommengeweld? 

Bam! Pow pow! Wham! Zet je schrap om meegesleurd te worden in een wervelwind aan flitsende monologen, blinkende kostuums en theatrale gebaren. Aminata Demba en Aïcha Cissé treden in C.A.T.C.H. (Coalition Against Type Casting Horror) in de ring voor het gevecht van hun leven. In die ruimte die voor even van hen is, doen ze een poging om zich als zwarte actrices en vrouwen te bevrijden van de vele keurslijven die hen worden opgedrongen. 

Maaike Neuville en Tessa Hall gaan aan de slag met het verhaal van Ifigeneia, een van de meest tragische figuren uit de Griekse mythologie. Zij wordt door haar vader geofferd opdat het Griekse leger de wind in de zeilen krijgt en zij de gekaapte Helena terug kunnen halen uit Troje, in een tien jaar durende oorlog. Zo gaat het verhaal. Maar wat als Ifigeneia zelf haar verhaal had kunnen schrijven? Wat als ze zich niét had opgeofferd voor haar vader, voor haar vaderland? Wat als ze vrouw had mogen zijn – een jonge vrouw, met een stem, met woorden. Meer woorden dan: ‘Ik bied mijn lichaam voor mijn vaderstad en voor heel Griekenland vrijwillig aan’. Wat dan?

In It is Like a Finger Pointing a Way to the Moon gaat Moya Michael op zoek naar de beweging van verschillende onverzettelijke talen. 

In Love, een intieme dans- en geluidsperformance, speelt met het narratief van de liefde en hoe die zich verhoudt tot tijd.